PRoFeSSioNaL
Kurucu Başkan
- Katılım
- 14 Ağu 2013
- Mesajlar
- 2,794
- Tepkime puanı
- 354
- Puanları
- 83
- Yaş
- 44
- Web sitesi
- www.flatcastelele.com
Börklüce Mustafa Padişahlık makamına karşı işlemiş olduğu suçun cezasını daha yeni çekmişti. Mustafa padişah hükümetini ele geçirmeye yeniden teşebbüs etmiştir. Bu olayın kahramanı olan Mustafa, Bayezidin Ankara Savaşında kaybolan oğlu olduğunu ve sultanlık hakkının da Mehmede değil kendisine ait olduğunu iddia ettiğinden Osmanlı tarihçileri buna Düzmece Mustafa adını vermişlerdir.
Bizanslılar tersine buna Düzmece Mustafanın gerçekten Bayezidin oğlu ve Mehmedin ağabeyi olduğunu iddia etmişlerdir. Ancak her iki tarafında tarafsızlığı tartışılmaktadır. Çünkü Osmanlı tarihçileri Bayezidin meşru halefi olarak yalnızca Çelebi Mehmedi tanırlar. Bu bakımdan daima Mehmedin tarafını tutarak Mustafayı yalan dolan ile itham ederler. Bizanslılara gelince onlar kendi imparatorlarının menfaatlerine uygun düşen görüşü benimseyerek, Bizans siyasetinin gerektirdiği şekilde sultanlık hukukunun davacısı olanın haklarının açık olduğunu göstermeye çalışmışlardır.
Her ne olursa olsun Çelebi Sultan Mehmedin gerçek ya da varsayılan kardeşi kendini Avrupada Osmanlı Devletinin mirasçısı olarak ilan etmiştir. Sultanlık davacısı Edlak Beyi Mirce ile Ayaslug ve İzmir valiliğinde bulunmuş ve iki isyanı ile birlikte iki defa suçu bağışlanmış olan Niğbolu valisi Cüneyd tarafından da yardım görerek Balkanları geçmiştir. Teselyaya girmiştir. Çelebi Sultan Mehmed hızla onun üzerine yürümüştür. Selanik yakınlarında ona yetişmiş ve onu bozguna uğratmıştır. Mustafa ile Cüneyd boğazlanmadan kaçmayı başarmışlardır. Selanike kaçmışlardır.
Selanik valisi Demetriyus, Laskari, Leontalyus onlara koruma ve güven sözü vermiştir. Sultan Çelebiyi kaçakların teslim edilmesi hususunda valiyi uyararak Demettorun olduğu kadar padişahın da bendesi bulunduğundan bahis ile yanına sığınan bir adamı , sıradan bir köle olsa bile İmparatorundan izin almadıkça teslim edemeyeceği ve Mehmedin biraderi ve aynı zamanda sülalesinden olan bir şehzade hakkında misafirperverlik görevini bozmayı hiç düşünmeyeceğini bildirmiştir. Müsaade içi İmparatorla görüşeceği sözünü vermiştir.
Padişah bu söz ile yetinmeyip, bizzat Emmanuelu müracaat ederek isteğini yenilemiştir. İmparator vermiş olduğu cevapta toprağında sığınacak yer bulmak üzere kaçıp gelenleri iade etmenin namuslu bir hükümdarın şanına yakışmayacağından, bunu asla yapamayacağını belirtmiştir. İmparator cevabında ayrıca eğer kendi kardeşi Padişaha sığınmış olsa idi, onun konukseverliğine zarar vermeksizin kardeşini iade edemeyeceğini ifade ediyordu. Bununla birlikte Mehmed son antlaşmasında kendisinin babaca haklarını tanımış olduğu için Bizans İmparatorluğu tahtında bulundukça ne Mustafanın ve ne de Cüneydin serbest bırakılmayacağını beyan etmiştir.
İmparator Leontanyusa da Mustafa ile Cüneydi hızla Konstantiniyyeye göndermesi emrini yollamıştır. Bu emir yerine getirilince Sultan Mehmed kardeşi ile Cüneyde ve otuz arkadaşına konut yeme içme ödeneği olarak yıllık 300 bin akçe ödemeyi üstüne almıştır. Bir süre sonra imparator, Mustafa ile Cüneydin bir gün Mehmede teslim edilmelerinden korkarak İstanbuldan Limni adasına göndermiştir. Orada Meryem Ana Manastırında sıkı gözetim altında bulundurulmuştur.
Manuelin Mustafayı hapiste tutmaya söz vermiş olduğu Çelebi Sultan Mehmed İstanbuldan geçerek Asyaya girmek niyetinde olduğunu imparatora bildirmiştir. Bizans büyükleri bu fırsattan istifade ederek Padişahı tevkif etmesini imparatora söylemişlerdir. Fakat bu görüşü reddedilmiştir. Konukseverlik geleneğinin güzel bir örneğini sergilemiştir. İmparator Bizans büyüklerinden büyük çoğunluğunu Padişahı karşılamaya gönderdiği gibi kendi adına hediyeler sunmalarını istemiştir. İmparator ile oğlu Padişahı kadırgalar ile karşılamışlardır. Üsküdara doğru giderken imparator ile dostça muhabbet etmişlerdir. Mehmed Asyada karaya vardığında bir çadıra yerleştirildi. Bütün gün iki hükümdar dostluk ve bağlılıklarını belirttiler.
Bizanslılar tersine buna Düzmece Mustafanın gerçekten Bayezidin oğlu ve Mehmedin ağabeyi olduğunu iddia etmişlerdir. Ancak her iki tarafında tarafsızlığı tartışılmaktadır. Çünkü Osmanlı tarihçileri Bayezidin meşru halefi olarak yalnızca Çelebi Mehmedi tanırlar. Bu bakımdan daima Mehmedin tarafını tutarak Mustafayı yalan dolan ile itham ederler. Bizanslılara gelince onlar kendi imparatorlarının menfaatlerine uygun düşen görüşü benimseyerek, Bizans siyasetinin gerektirdiği şekilde sultanlık hukukunun davacısı olanın haklarının açık olduğunu göstermeye çalışmışlardır.
Her ne olursa olsun Çelebi Sultan Mehmedin gerçek ya da varsayılan kardeşi kendini Avrupada Osmanlı Devletinin mirasçısı olarak ilan etmiştir. Sultanlık davacısı Edlak Beyi Mirce ile Ayaslug ve İzmir valiliğinde bulunmuş ve iki isyanı ile birlikte iki defa suçu bağışlanmış olan Niğbolu valisi Cüneyd tarafından da yardım görerek Balkanları geçmiştir. Teselyaya girmiştir. Çelebi Sultan Mehmed hızla onun üzerine yürümüştür. Selanik yakınlarında ona yetişmiş ve onu bozguna uğratmıştır. Mustafa ile Cüneyd boğazlanmadan kaçmayı başarmışlardır. Selanike kaçmışlardır.
Selanik valisi Demetriyus, Laskari, Leontalyus onlara koruma ve güven sözü vermiştir. Sultan Çelebiyi kaçakların teslim edilmesi hususunda valiyi uyararak Demettorun olduğu kadar padişahın da bendesi bulunduğundan bahis ile yanına sığınan bir adamı , sıradan bir köle olsa bile İmparatorundan izin almadıkça teslim edemeyeceği ve Mehmedin biraderi ve aynı zamanda sülalesinden olan bir şehzade hakkında misafirperverlik görevini bozmayı hiç düşünmeyeceğini bildirmiştir. Müsaade içi İmparatorla görüşeceği sözünü vermiştir.
Padişah bu söz ile yetinmeyip, bizzat Emmanuelu müracaat ederek isteğini yenilemiştir. İmparator vermiş olduğu cevapta toprağında sığınacak yer bulmak üzere kaçıp gelenleri iade etmenin namuslu bir hükümdarın şanına yakışmayacağından, bunu asla yapamayacağını belirtmiştir. İmparator cevabında ayrıca eğer kendi kardeşi Padişaha sığınmış olsa idi, onun konukseverliğine zarar vermeksizin kardeşini iade edemeyeceğini ifade ediyordu. Bununla birlikte Mehmed son antlaşmasında kendisinin babaca haklarını tanımış olduğu için Bizans İmparatorluğu tahtında bulundukça ne Mustafanın ve ne de Cüneydin serbest bırakılmayacağını beyan etmiştir.
İmparator Leontanyusa da Mustafa ile Cüneydi hızla Konstantiniyyeye göndermesi emrini yollamıştır. Bu emir yerine getirilince Sultan Mehmed kardeşi ile Cüneyde ve otuz arkadaşına konut yeme içme ödeneği olarak yıllık 300 bin akçe ödemeyi üstüne almıştır. Bir süre sonra imparator, Mustafa ile Cüneydin bir gün Mehmede teslim edilmelerinden korkarak İstanbuldan Limni adasına göndermiştir. Orada Meryem Ana Manastırında sıkı gözetim altında bulundurulmuştur.
Manuelin Mustafayı hapiste tutmaya söz vermiş olduğu Çelebi Sultan Mehmed İstanbuldan geçerek Asyaya girmek niyetinde olduğunu imparatora bildirmiştir. Bizans büyükleri bu fırsattan istifade ederek Padişahı tevkif etmesini imparatora söylemişlerdir. Fakat bu görüşü reddedilmiştir. Konukseverlik geleneğinin güzel bir örneğini sergilemiştir. İmparator Bizans büyüklerinden büyük çoğunluğunu Padişahı karşılamaya gönderdiği gibi kendi adına hediyeler sunmalarını istemiştir. İmparator ile oğlu Padişahı kadırgalar ile karşılamışlardır. Üsküdara doğru giderken imparator ile dostça muhabbet etmişlerdir. Mehmed Asyada karaya vardığında bir çadıra yerleştirildi. Bütün gün iki hükümdar dostluk ve bağlılıklarını belirttiler.
Moderatör tarafında düzenlendi: