kahraman

Atatürk, 31 Ağustos 1922 günü muharebe meydanını gezerken şehitler arasında düşman topçu mermisinin açtığı çukura gömülmüş bir sancaktar görür. Bu aziz şehit, toprağın üstünde katılaşmış kolu ile sancağı dimdik tutmaktadır. Manzaradan etkilenen Başkomutan, savaş sonrasında yapılacak Anıt...

Bu anıt; 1912 yılında daha oğlu Mehmet 8 yaşında iken Balkan Savaşına katılmak için köyünden ayrılan, daha sonra sırasıyla Galiçya, Hicaz, Yemen, Kafkasya’da 11 yıl cepheden cepheye koşarak çarpışan, Çetmili (Çetmi: Konya’ nın Beyşehir ilçesine bağlı bir kasabadır, günümüzde Akçabelen...

30 Ağustos Zaferi ve Türk askeri 30 Ağustos Zafer Bayramı’nda tebrikleri kabul ederken söylemiştir: Bu zaferi kazanan ben değilim. Bunu asıl, tel örgüleri hiçe sayarak atlayan, savaş meydanında can veren, yaralanan, kendini esirgemeden düşmanın üzerine atılarak Akdeniz yolunu Türk...

30 Ağustos Meydan Savaşı ve Şehit Asker Anıtı Afyonkarahisar-Dumlupınar Meydan Savaşı ve onun son dönemi olan 30 Ağustos Savaşı, Türk tarihinin en önemli bir dönüm noktasını oluşturur. Millî tarihimiz çok büyük ve Çok parlak zaferlerle doludur. Fakat Türk milletinin burada kazandığı...

Batı Cephesi ve Birinci İnönü Savaşı Birinci İnönü Meydan Savaşı, Devrim Tarihimizin çok önemli, çok verimli bir sayfasıdır. Gelecek kuşaklar ve bütün dünya bu sayfayı araştırıp inceledikçe, Türk inkılâbını yapan bugünkü Türk ordusunu ve bu orduyu bağrından çıkaran bugünkü Türk topluluğunu...

ATATÜRK'ÜN DEPREM ANISI Yıl 1896. 15 yaşındaydım. Manastır Askeri İdadisi 1. sınıfa gidiyordum. Okulumuz iki katlıydı ve bizim sınıf üst kattaydı. Fizik dersindeydik. Birden sarsıntı oldu. Arkadaşlardan bazıları, hocam, deprem oluyor, dedi. Fizik öğretmenimiz tavanda sallanan lambaya baktı ve...

ATATÜRK YOK, GİTTİ DİYORLAR Atatürk'ü soruyorum, nerede diyorum? Atatürk yok, gitti, diyorlar. Nereye gitti, diyorum? Bilmiyoruz, diyorlar. * * * * Olmaz, Atatürk gitmez, diyorum. Bizi bırakıp nereye gidecek? Sınırda nöbet bekliyordur. Türkiye Cumhuriyeti'ni koruyordur...

İç Anadolu Bölgesi'nde yer alan ilin adıdır. 1989 yılında Orta Anadolunun gelişmesi maksadıyla alınan kararla Konya ilinden ayrılarak il olmuştur.[3] Karaman'ın Merkez İlçe, Ayrancı, Kazımkarabekir İlçelerinde akdeniz iklimine benzer karasal iklim, Ermenek, Başyayla, Sarıveliler İlçelerinde...

Ne Olacakk Halimm Sen bu satırları okurken ben cok uzaklarda olacağım... Böyle başlardı bütün bildiğimiz mektuplar, Biliyormusun? Bu ikimizin hikayesi, Şu anda nerdesin, ne yapmaktasın; Bildiğim yerlerdemisin yoksa hiç görmediğim bir evin penceresinde mi, Sevdiklerin özlemi sardımı nicedir...

Bu Sonu Önce Ben Yazdım Kimselerin başını bile bilmediği o günlerde ayrılık sevgiyi hissettiğim ilk anda korkum oldu seni bulup bulup yitirdim düşlerimde sonra yeniden buldum yeniden yitirdim bende kalacağın bir yarın kurgulayamadım sevgiyi ve korkuyu birlikte yaşadım bu yüzden bir daha...

Aşk, Ayrılık, Gözyaşı ve Ölüm Tüm aşk sözcükleri beklemekten yoruldukları için teker teker fire vermeye başladılar sevgili. Önce ilk sırayı “aşk” aldı. Ben olmasam diğerlerinin ne anlamı kalırdı ? dedi geceye kendinden emin tok bir sesle. Gece şöyle bir silkindi uzun uzun aşkı seyrettikten...

UNUTTUM Unuttum ben şarkıları,türküleri de Son şarkı sendin yüreğimde Sevda artığı anılar içimde Gitme,ya da götür beni de.... Unuttum ben dalları çiçekleri de Son çiçek sendin bahçemde Umut artığı acılar içimde Gitme,ya da götür beni de.... ALINTI: AYTÜL KAHRAMAN...

Samsun'a ayak basmış kahraman bugün, Çayır, çimen yeşermiş zafer yolunda. Davul zurna sesinde şahlanır düğün, Gönlüm coşup öter bir bahar dalında. Ata'nın rüyasına gelincikler sun, Emek bahçelerinin güzel gülünü. Bir sonsuz bir sabahtayız... o uyusun, Sevincimiz coşturur onun...

Bu halkın başında bir kahraman var, Şan onundur ama millete yarar. Haklıdır bu şandan korksa düşmanlar Dostlardan da varmış tiksinen, niçin? Arttıkça bu dâhi Türk'ün şöhreti Dağılan milletin arttı vahdeti Sulhta da faydalı böyle kuvveti Yıpratmak daha harp bitmeden niçin...

Gölgen bir nur işledi güneşe vardığı gün; Seni gördük sesimiz Hak'ka yalvardığı gün, Seni gördük bir mazi dağları sardı ses ses, Bir Akdeniz dalgası buldu içinde herkes... Sana çıkar bu yurdun ararsak son yolu da, Kutlu bir Tanrı oldun güzel Anadolu'da. O kadar eskisin ki şimdi...

Şöyle bir doğruldu Mustafa Kemâl Kıratının üstünde göklere doğru Dağlar arasından yükselen Tunçtan bir heykele benziyordu. Bakışları vardıkça mesafeler ötesine Belliydi kaynaştığı gözlerinde Masmavi okyanus dalgalarına benzer Düşünce dalgalarının, Zafer, diyordu da...

İsmini eserinle nakşettin hatırlara, Bir zaferi yâd için kurulan taklar gibi. Senden bahsedecektir asırlar asırlara, Mukaddes bir duayı anan dudaklar gibi. Yurdumu çalmak için gelen cihangirleri Önünde secdelere getirmiştin o zaman, On dört milyon insana vurulan zincirleri...

Ey neftî gölgesinden uzanıp birkaç dalın Şeref rüyalarına dalan yeşil Çankaya! Nasıl kanatlarını sakladın o kartalın, Nasıl yettin yıllarca onu barındırmaya? O ki sarsıntısından taçlar düşerdi taçlar, Nasıl saydın korkmadan göğsünün çarpışını? Nasıl ateş almadı onu görmüş...

İHTİYARLAR KOROSU Yol kapalı, yol uzun, tanyeri karanlık, Yürür Atatürk elinde ışık... Geceler mi çöktü? Karalar mı bastı? Çatılar mı göçtü? Damlar mı yıkık? Yetişir Atatürk imdâda o zaman, Atatürk başta o zaman İşte Atatürk o zaman büyük. ANALAR KOROSU Hey çelik göğüslü...